Przełom stuleci to okres wzmożonego zainteresowania miasta ludem i jego kulturą. Wtedy to zaczęto zbierać malowane skrzynie, łyżniki, hafty. Wyspiański szkicował na ulicach Krakowa kierezje sukman, gorsety. Dostrzeżono urodę hożych dziewczyn, jędrność chłopskiej mowy. <br>Oczywiście, sytuacja taka sprzyjała rozwojowi ambicji gospodarzy, dążeniu do imponowania swym strojem. Powiedzenie: "zastaw się, a postaw się", powstałe w latach szlacheckiej samowoli, znów nabrało sensu w odniesieniu do chłopów. Przejęli wzory niekoniecznie dobre, ale podbudowujące ambicje, zwłaszcza że strój krakowski był już w tym <br>&lt;page nr=206&gt;<br> czasie traktowany jak narodowy. Nawet cadyk z Bobowej, organizując huczny ślub córki, witał gości banderią Żydów w krakowskich strojach. Kraków, Łowicz i górale