też, by któryś z ministrów zasiedział się nazbyt długo na powierzonym stanowisku, za dobrze poznał tajniki resortu, a przede wszystkim podwładnych i poddanych, zdobył ich szacunek albo zwyczajnie posłuch. By poczuł się zbyt pewnie, stał się lepszy niż inni, a więc niebezpiecznie się wyróżniał. Ciągła rotacja, a także rzadki zwyczaj posyłania co jakiś czas ministrów na wojnę należały do najważniejszych reguł utrzymywania równowagi politycznej na dworze emira.<br>Minister kultury Kwadratullah Dżamal nie widział nic dziwnego czy też nagannego w tym, że od czasu do czasu przychodziło mu porzucać wygodny gabinet w stołecznym śródmieściu i wyruszać na któryś z frontów, by dowodzić