drzwi, światło zabłysło.<br>- Co pani? Co się pani stało?<br>Strawski potrząsał Różą. Mrugała nieprzytomnie.<br>- A? co? spałam. Zabierzcie go! Niby przebaczył - i wraca... jakież tu rachunki być mogą?<br>Pochylono się nad Różą, szeptano, wreszcie natarto wodą kolońską, wachlowano. Trzeźwiała.<br>- Pan Strawski... Co takiego? Krzyczałam? Wiem... najpierw coś śniło się pięknego, potem zmora dusiła.<br>Przetarła oczy dłonią. Bełkotliwie mówiła:<br>Widzi pan, co znaczy starość. Wina napiłam się, mięsa zjadłam, w towarzystwie pobyłam - od razu awantura. Nic... nic... to chwilowe.<br>Strawski i Janina stali z niepewnymi minami. Telefon dzwonił.<br>- Idź, odbierz - nakazał gospodarz służącej. Po minucie zjawiła się z powrotem.<br>- Córka pyta, jak