stula ręce, jak do pacierza i baletując, odgrywa nimi chwiejno szybujący upadek liścia) umiał zapychać po tym swoim jaworowym powietrzu... A to - po krowiemu... pac! i pac! i pac! Kuda im do naszych drzew! Śmiechy solidarności plemiennej. UCHODŹCY zaczynają gestykulować, wykrzykiwać, popiskiwać i gruchać.<br>UCHODŹCA III ilustrując swe słowa ruchem potężnej rzemieślniczej łapy Dębowy... ten ci dopiero umiał spadać! Coo? Antoś? Ten ci umiał chytrze kombinować, żeby od razu nie upaść... ale to tu, to tam se pomotylować, baa... nawet poorłować!<br>UCHODŹCZYNI II Boziu... a brzozowy?! Coś przepysznego. Raz z naszą panią, całą klasą patrzyłyśmy na taki jeden malutki listek, jak