samego, musi zdemaskować siebie do właściwej swojej postaci, związanej konsekwentnie z przeszłością i przyszłością. Nie ma już miejsca na osłanianie się gierkami, są tylko bezpośrednie starcia prawdziwych stylów, które w rezultacie interesują lub nie. Ale w tym miejscu ograniczenia zdarzeń, w tym szkolnym gmachu zamienionym na miejsce uwięzienia, gdzie płynący potok własnych dziejów został zatrzymany, nie czuje się człowiek czymkolwiek zobowiązany wobec rzeczywistości. Zdarzenia własnego życia zostały wstrzymane, tutaj pozostaje człowiek bez zdarzeń. Nie jest się sobą, zaledwie reprezentuje się siebie. Reprezentacja to zwodna, improwizowana, łatana z najrozmaitszych kawałów przeżyć, często nie dokonanych, ba, może nawet nie siebie się reprezentuje, ale