satysfakcją wysłuchaliśmy tu niezwykle interesującej opowieści pana inżyniera Lukullusa Savarina i pana doktora Brillat-Ćwierciakiewicza, którzy poszczycić się mogą tym, że byli &lt;hi rend="spaced"&gt;tam&lt;/&gt;, gdzie sam &lt;hi rend="spaced"&gt;homo&lt;/&gt; dostać się nie może, i że znają głąb i smak &lt;hi rend="spaced"&gt;tych&lt;/&gt; rzeczy, których tylko &lt;hi rend="spaced"&gt;powierzchnię&lt;/&gt; - więc czystą, nie posiadającą masy ani wagi &lt;hi rend="spaced"&gt;abstrakcję&lt;/&gt; - &lt;hi rend="spaced"&gt;homo&lt;/&gt; potrafi lizać i ewentualnie ,,oglądać".<br> Jestem pewien, że nasi znakomici podróżnicy będą mieli jeszcze sposobność opowiedzieć to, co znane nam już jest z ich doskonałej pracy, że opiszą nam dziwną bezradność homo-osobnika, który po powrocie do swej budowli zdaje się nie wiedzieć, jakie zmiany zaszły wewnątrz rzeczy, które go otaczają