Nicholas zaciągnął się głęboko. <br>- Dzięki. <br>Przyglądał się formom przyjmowanym przez dym. MUI znowu poszedł w ornamentykę śmierci: czaszki, upiory. <br>- Widać Bronstein nie zadbał do końca - uśmiechnął się do Mariny (uśmiech jako maska dla gniewu). - Chyba jednak nie jest nam pisane. <br>- Póki życia - mruknęła Vassone, obrzucając obojętnym spojrzeniem swoje pokrak-ciało - póty rozczarowań. <br>- Panie, ja nie sądzę, żeby im tam faktycznie zniszczyło umysły, jeśli tego właśnie się obawiasz. <br>- Ty nie sądzisz? <br>- To nie jest sytuacja Grobowców. Proszę się przypatrzyć. Gdyby to były małpy...<br>- Więc co? <br>- Jakaś silna monada ekstrawertyzmu, może agresji; ale także strachu. Ulice są puste... <br>- Jest wcześnie. <br>- Tak. Ale, panie