odleciały, zniknęły białe smugi przeciwlotniczych pocisków, ogniki wybuchów gasły powoli.<br> Iw zasłoniła oczy przed jasnością i błękitem. Po powiekami boleśnie pulsowała krew.<br> Krzyki, nawoływania, płacz, przekleństwa... Przez chwilę w tym piekle, które z nieba spadło na ziemię, jesteś przerażona i bezradna.<br> - Nie możesz się bać! Nie wolno się bać, Iw! - pouczasz sama siebie i od razu czujesz się lepiej.<br> Ze zbombardowanych domów wydobywał się ogień, wzbijał dym i pył. Coraz wyżej i wyżej nad miastem, aż niebo przestanie razić cię jasnością i błękitem, i stanie się brudne, zasnute szarą mgłą.<br> Czy już zrozumiałaś, że każdy rozdarty dom, strzaskane drzewo, pęknięty kamienny