ten cenny nawóz. A przecież mamy jeszcze saletrę. Złoto płynie strumieniami do kas państwowych. Kiedyż robić inwestycje, jeśli nie teraz? Mamy dwa miliony mieszkańców, a skarb państwa corocznie przyjmuje za samo guano i saletrę kilkadziesiąt milionów dolarów. Wystarczy to dla pana i pańskich robót, prawda? - roześmiał się i poklepał inżyniera poufale po ramieniu.<br>***<br>W piętnaście lat później, w pięknym pałacyku, stojącym przy jednej z najelegantszych ulic Limy, stał przy oknie blisko sześćdziesięcioletni człowiek. Był to ten sam inżynier Malinowski. Lata ubiegłe przyprószyły mu głowę siwizną, przerzedziły włosy, nie starły jednak wyrazu dobroci i energii z oblicza. Zachował też dawny zwyczaj, wyniesiony