nic nie powiedziałam o ciąży; albo - nie chciał mieć dzieci ze mną. Innymi słowy - nie wolno zwalać wszystkiego na tatę. Dziecko, szczególnie jeśli nie ma ojca na co dzień, potrzebuje jego wizerunku. Im bardziej pozytywny jest to wizerunek - tym lepiej. Dlatego rozmowy o ojcu należy traktować z największą uwagą i powagą. To nie może być rozmowa w biegu, w pięć minut, między kanapką a herbatą. Musi znaleźć się czas i spokój na wszelkie wyjaśnienia. Matka zraniona rozstaniem ma zrozumiałe trudności z mówieniem dobrze o ojcu. Pamiętać jednak powinna, że jeśli mówi o nim źle, to to "źle" może dotyczyć tylko zachowań