Zmiany w historii traktował jako odchylenie się od pewnego wzoru: ten wzór próbował odkryć, opierając się na chrześcijańskim sumieniu - i nie godził się nie tylko na opinię, że takiego wzoru wcale nie ma, ale nie chciał również uznać, że ten sam wzór można dostrzegać w coraz to nowych kształtach, pod powierzchnią jaskrawo odmiennych stylów życiowych.<br> Katolicyzm neotomistyczny wyznawany w międzywojennym okresie przez pewne koła literacko-polityczne szedł w parze z powszechnie odczuwalną niechęcią do mglistości rozważań o istocie bytu, z odwrotem od metafizyki. Odpowiadał potrzebie uchwytu za ziemskość - nawet kwestia religijna zaczynała się od pytań dotyczących organizacji życia ziemskiego, stosunku jednostki