pracy. Posiadaczami fortepianów na Krupniczej byli jeszcze Kisielewski i Broszkiewicz. Grę Mariana słychać było jednak najgłośniej, ponieważ okna jego mieszkania wychodziły bezpośrednio na podwórko domu.<br>Otrzymał solidne wykształcenie i denerwował się, gdy ktoś zabierał niefrasobliwie głos i ferował wyroki, wykazując jawnie brak wiedzy i niekompetencję w dziedzinie znanej mu tylko powierzchownie. Zajmował się także tłumaczeniem z języka niemieckiego i angielskiego oraz krytyką literacką, bardzo cenioną przez Kuryluka, z którym współpracował przed wybuchem wojny w lwowskim tygodniku "Sygnały".<br>Promińscy zjechali do Krakowa stosunkowo późno, bo w listopadzie 1945 roku. Wcześniej Marian znalazł się jako przedstawiciel "Czytelnika" w Koszalinie, tam jednak długo nie