raźniej,<br>Z zamyślenia wyrwał go głos Mandżara:<br> -Zobaczysz, że on wróci najpóźniej za pół godziny. - Perełka ogarnął go pogardliwym spojrzeniem.<br> - To nie znasz Paragona.<br>Chciał pobiec za przyjacielem, ale gdy spojrzał na czarną, nieprzebytą ścianę lasu i przypomniało mu się opowiadanie Trociowej, coś go zatrzymało w miejscu.<br>Wolnym, niezdecydowanym krokiem powlókł się za Mandżarem. Długo jednak nie mógł zasnąć. Myślał o swym najlepszym przyjacielu - Paragonie. <br><br>&lt;page nr=24&gt; 4<br>Paragon był już głęboko w lesie. Zanim jego oczy przywykły do mroku, letnia noc otuliła go szczelnie, zagarnęła miękko, jak nurt wody zagarnia pływaka. Szedł niemal instynktownie, .stopami wyszukując twardszy grunt ścieżki. Nad nim szeleściło