skamieniałości. <br><br>Skamieniałości organiczne Nie zawsze jednak historia skamieniałości jest tak złożona. Dotrwały do naszych czasów również stosunkowo mało zmienione szczątki organizmów. Dość duże szanse zachowania się, czyli wysoki potencjał fosylizacyjny, mają niektóre związki organiczne wchodzące w skład ciał organizmów. Wprowadzone do osadu, ulegają one w warunkach redukcyjnych stosunkowo nieznacznym i powolnym przemianom, które polegają na częściowej hydrolizie i stopniowej degradacji aż do przekształcenia w pierwiastkowy węgiel (ryc. 1.7).<br>Najczęstszym wyjściowym substratem tych procesów jest lignina roślinnych ścian komórkowych, stosunkowo rzadziej kolagen zwierzęcej substancji międzykomórkowej, najrzadziej keratyny, chityna i celuloza. Szczególnie atrakcyjny dla paleontologów okazał się kolagen. Mimo iż metodami chemicznymi