sobie odpuścić - gada Ulką ta wredna stwora co się w niej zalęgła odkąd pojawiła się matka i nie może przestać, chociaż Ulka jest bardzo nieszczęśliwa. I już nie wie czy powodem rozpaczliwego nastroju są pyskówki osobistego demona, czy uczucie wielkiego oddalenia od matki.<br>Na resztę pobytu Bogny, Ulka pokornieje. Małomówna, powściągliwa i hermetyczna. Bogna nie próbuje przeniknąć przez nową skórę Ulki. Nie dowierza nagłej przemianie skropiona w kamedułę. Ma do Ulki żal. Nielojalna. Bezczelna. Złośliwa. I skąd wie, zdawałoby się śpiąca z otwartymi oczyma o jej kajakowej wyprawie? - dziwi się naiwnie. Pragnie uniknąć rozmowy z Martą na temat Adama, do czego