niżej w hierarchii. Ratzinger nawet do bliskich współpracowników zwracał się, używając sztywnej niemieckiej formy "Sie", zamiast bardziej kumpelskiego "Du". <br>Jego życie prywatne było takie jak zachowanie - równie dyskretne i zwyczajne. Można o nim powiedzieć, że był wcieleniem stereotypowego niemieckiego profesora, wierną kopią Kanta, od którego odróżniały go tylko elegancja i powściągliwy uśmiech. Codziennie wstawał o tej samej porze, o tej samej zawsze zaczynał pracę i ją kończył. Do swoich apartamentów wracał tą samą drogą. W chwilach wolnych zaś jak każdy szanujący się niemiecki intelektualista pogrążał się w lekturze książek. <br>Zdaniem wielu krytyków jest to, niestety, jego słabość. Zbyt często idee są