całym świecie były małymi ale za to licznymi twierdzami tej sztuki, a w Polsce także niezależnego myślenia? A może gościem z jakiegoś znacznie szerszego uniwersum kultury? Wszak nieprzypadkiem określa się Herzoga mianem romantyka i to w historycznym niemal a nie metaforycznym sensie terminu. Jeśli zaś jedno i drugie zarazem, to powstaje ciekawe pytanie o ewentualny związek, przynajmniej o związek wobec wspólnego przeciwnika, którym staje się wspomniany kierunek przemian współczesnego kina. Kina już tylko, a nie sztuki filmowej.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div&gt;&lt;tit&gt;Dzikie dziecko i kontestacja&lt;/&gt;<br>Swoiste połączenie postawy romantycznej z duchem charakterystycznym dla kultury lat sześćdziesiątych bodaj najsilniej zamanifestowane zostało w arcydziele Herzoga znanym w