ode mnie. Czuł ze zdziwieniem, że ból jego łagodnieje nagle wobec tej przewrotności kobiecej.<br>- Dziękuję.<br>- Zasusz to w książce, dobrze?<br>- Tak.<br>- Będziesz zawsze pamiętał o koleżance szkolnej? Znów powróciła fala nieufności. Kładąc kwiatek między strony podręcznika matematyki, rzekł jednak grubym głosem:<br>- Będę pamiętał. Nagle, w ułamku sekundy, Wisia wróciła do powszedniości. Spojrzała na swój pierścionek z niebieskim oczkiem, poprawiła skarpetkę i spytała naturalnym głosem:<br>- Widziałeś wczoraj jego?<br>- Kogo?<br>- No tego pod Puszkarnią, wiesz?<br>- Aha, wiem. Widziałem.<br>- Kto to był?<br>- Nie wiem.<br>- Mówią, że on tu kiedyś mieszkał.<br>- Bajki. Nieprawda.<br>- Dlaczego?<br>- Bo ja o nim wszystko wiem.<br>- Skąd wiesz?<br>- Nie mogę ci