opowiada o swojej babci, sędziwej Kaszubce, którą pragnął olśnić wyprawą maluchem do Gdańska. Staruszce nic się nie podoba i nie przekonują jej naiwne zapewnienia wnuka o walorach teraźniejszości. Miasto wydaje się bohaterce okropne, pragnie jak najszybciej wrócić na wieś. Mógłby powstać niezły dokument, gdyby realizator zdystansował się od z góry powziętych założeń. Więcej czasu poświecił jednak budowaniu cukierkowatej &lt;orig&gt;atmosferki&lt;/&gt;, eksponowaniu własnej osoby, niż refleksji nad trafnością zastrzeżeń staruszki. "W stronę Rajskiej" przypomina niezamierzoną parodię "pozytywnych" wywiadów, które do niedawna były specjalnością, dziennika telewizyjnego. <br>Na takim tle niewiele potrzeba, żeby film stał się wydarzeniem. A jednak nie doszło do tego, choć złudzenia