się oddać - powiedziała Rebeka i teraz znowu wydała się chirurgowi bliska i dobrze znana. - Rozumiesz - ciągnęła - ja sama nie wiem, czego się boję, ale to mi przeszkadza przeżyć szczęście.<br>- Oczywiście - odrzekł. - Wyczuwam to i dlatego również dzisiaj nie byłem szczęśliwy - i korzystając z tego, że głowę miał jasną, nie zaczadzoną pożądaniem, usiadł obok Rebeki na łóżku i zaczął:<br>- Słuchaj, czy poprzednie twoje uczucie było podobne do te ;o, co przeżywamy obecnie?<br>"Jakież utarte pytanie!" pomyślał resztkami krytycyzmu. Zdawał sobie jeszcze sprawę z tego, że im staje się tkliwszy, tym bardziej głupieje. Cóż robić, kiedy w prawdziwej miłości człowiek przede wszystkim zatraca