nie umarła. Polskie wojsko zamieniło się w krew i ciało. Tak im zaświtał daleki dzień powrotu.<br>- Pan porucznik Świątek! - zawołała Ziuta wielkim głosem, przepychając się przez ciżbę.<br>Usłyszawszy swoje nazwisko oficer drgnął, lecz przyglądał się z niedowierzaniem, nie kojarzył tej wysokiej, szczapowatej kobiety w perkalowej kiecce z nikim znajomym.<br>- Nie poznaje pan? A sztukę mięsa z kwiatkiem w "Europejskiej" pamięta pan?<br>- Czyżby... pani Ziuta?! - zawołał. - Dalibóg to pani!... Tak bardzo pani schudła, że poznać trudno.<br>Padli sobie w objęcia. Ziuta uściskała go i ucałowała w oba policzki.<br>- A to się pan uchował! Co się z panem działo?<br>- Długo by opowiadać. Byłem