są i żyją naprawdę.<br>Drugim takim filmem jest oczywiście Fanny i Aleksander. Z dziennym, jasnym światem ciepła i wyrozumiałości stowarzyszona jest tutaj sztuka, teatr i ludzie, którzy ten teatr tworzą - tak, właśnie komedianci - jak się to dawniej mawiało. Więcej, oni są - jak wspominałem - przeniesieniem do biografii małego Aleksandra doświadczeń z późniejszej jego twórczości, twórczości Ingmara Bergmana. Podobnie, tylko w innej kolejności, Ingmar z Latarni magicznej pracowicie lepi sens swojego życia tworząc teatr i film, kochając - jak umiał - kobiety i swoje dzieci. Oglądałem kiedyś w "Newsweeku" wspaniałą fotografię: urodziny Bergmana na Farö. Około trzydziestu osób, dostojny jubilat z aktualną żoną, kilka byłych