tezy Nishidy, iż <br>kluczem do rozumienia zen jest 'logika paradoksu'. Według Nishidy teorię <br>tożsamości 'jaźni jednostkowej' i 'jaźni oświeconej', czyli tożsamości tego, co <br>relatywne, i tego, co absolutne, należy interpretować z punktu widzenia logiki <br>'absolutnie sprzecznej samotożsamości'. Dowodem na to jest także teoria <br>tożsamości 'jaźni zwyczajnej' i 'oświecenia', która nie pozostawia wątpliwości, <br>iż tożsama z 'jaźnią oświeconą' jest 'jaźń zwyczajna', a nie jaźń przekształcona. <br>Nishida podkreślał, że filozofia zen różni się od filozofii mistycznej <br>Zachodu (Plotyn, Eckhart czy Boehme), w której zetknięcie człowieka <br>z Absolutem zawsze oznacza odejście od 'jaźni zwyczajnej', czyli zwyczajnego <br>postrzegania świata. Przyczyną takiego stanowiska filozofii zachodniej jest