tylko narzucona, ale że jest "nasza", polska. Służyć temu miało, m.in., propagowanie ludowości. Przykrojonej dla potrzeb władzy, ludowości jako kostium, dekoracja, argument w "walce klasowej". Szermowano hasłem kultury narodowej w formie, a socjalistycznej w treści. Hasło to, jak wiemy, nie porwało u nas ani artystów, ani "mas", natomiast pozwoliło pozyskiwać pieniądze na wiele przedsięwzięć, zwłaszcza na stypendia dla twórców i na działania związane z opieką nad twórczością ludową, a także na jej badanie. Sztukę uważano bowiem za fragment frontu ideologicznego i to sprawiało, że na nią pieniądzy nie szczędzono. Działo się tak zwłaszcza w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych. Wtedy to