historyczne i polityczne z lat 1937 - 1977 (cykl "Szalony wiek"), co współczesne, jak po kadry filmów Felliniego, Borowczyka i Cernovej, które zaowocowały cyklem "Istnienie ludzkie jako teatr".<br>Interpretując owe fotografie na tkaninach, Popławski znalazł cechy niby wspólne dla obu gatunków np.: "ziarnistość" czy panchromatyczność oraz możliwość operowania formą negatywu i pozytywu dla oddania klimatu zdarzenia, a także ostrością, kontrastem i światłem oraz możliwością monumentalizowania obiektu poprzez powiększenie. To wszystko artysta poddaje dopiero teraz próbie wyobraźni tworząc swoją własną koncepcję plastyczną tkaniny-obrazu-plakatu, który oddziałuje na odbiorcę głęboko refleksyjną interpretacją moralnej i politycznej sytuacji świata zarejestrowanej wcześniej na fotografii.<br>Od takiego