Próbuję z nim rozmawiać, to on milczy, albo obraca wszystko w żart, ale nie, to ze mną nie można się dogadać. Wszystko na mojej głowie. Jemu wszystko wisi; twierdzi, że jakoś to będzie. Aaaaaaaaa! Jestem wściekła jak ta lala! Zaczynam krzepić swego ducha alkoholem, a to niedobrze. Wiem, że jedyną pożywka dla mej strzępiącej się duszy nie może być alkohol i fajki. Mimo to brnę dalej. Na samo dno. Wstyd! Dowiedziałam się też, że najbardziej narażonymi na chorobę alkoholową są dziennikarze. To trąci gorzką prawdą... Mam przynajmniej wymówkę <emot>:)</> Piję z racji swojego zawodu. O! Nie jest ze mną dobrze ostatnio, oj