także słuchowe, zdawało mi się, że coś tutaj mówiło o ludzkich słowach", skwitowałem to powiedzenie lekkim skłonem głowy, paliliśmy przez chwilę w milczeniu, ale lewiatan potężny strumień ołowiowego światła z głowy puścił i inżynier Henryk Wiator poczuł, że dla zadokumentowania swego istnienia wobec potworów odezwać się musi, "gdzie teraz Robert pracuje?", "wybitny specjalista" - odpowiedziałem, "to zrozumiałe, był najzdolniejszy na naszym roku", chciał inżynier chyba dalej mówić, lecz Morda sapnął przeraźliwie, podniósł się ciężko z krzesła, sięgnął pletwą ku wargulom Tłustej, wyjął z nich papierosa i sczepiając swą pletwę z pletwą Tłustej pociągnął ją za sobą, przewalali się ku tapczanowi, dno drżało