na miano 'cudownej praktyki' (jap. myoshu). <br>Koncepcja medytacji w myśli Dogena jest równie szokująca jak najbardziej <br>zagadkowe koany. Jak bowiem praktykować medytację, która nie jest przyczyną <br>'oświecenia', ale jest z nim tożsama? Ostatecznym rozwiązaniem każdego <br>koanu jest, podobnie jak w wypadku medytacji, przekroczenie dualizmu <br>podmiotu i przedmiotu poznania. Różnica pomiędzy praktyką koanów <br>a medytacją w pozycji siedzącej jest taka, iż w czasie medytacji forma <br>przejawienia się 'oświecenia' jest ściśle określona. W tym kontekście Dogen <br>określał medytację mianem 'koanu przejawionego' (jap. genjo koan). &lt;q&gt;"Jest <br>buddyjska praktyka religijna, która nie jest 'stawaniem się buddą' (jap. sabutsu), taka praktyka jest 'koanem przejawionym' "&lt;/&gt; - pisał Dogen