Walewski posługuje się najsilniej elementami harmoniki późnoromantycznej, <br>Karczyński i Rzepko rozwiniętą harmoniką funkcyjną (z elementami modalnymi), <br>Maklakiewicz zaś prostą harmoniką funkcyjną z elementami modalnymi i rzadziej <br>późnoromantycznymi. Karczyński, a zwłaszcza J. Maklakiewicz, preferują typ narracji <br>daklamacyjnej, spokojnej, bezkontrastowej, urozmaicanej korespondencją motywiczną <br>(Maklakiewicz) bądź krótkimi odcinkami imitacyjnymi (Karczyński). Tylko Karczyński <br>wykorzystuje praktykę alternatim (w całej mszy), najbardziej konsekwentnie w <br>Sekwencji, opracowując wielogłosowo na ogół wersy parzyste. W cyklu Rzepki, <br>zgodnie z koncepcją obsady, narrację ciągłą, jednogłosową prowadzi Bas, natomiast <br>"trzygłos Tenorów" włącza się przeważnie homorytmicznie przy określonych strukturach <br>semantycznych. Wymienieni kompozytorzy poza Wallek-Walewskim operują zmiennym <br>materiałem motywicznym, nie integrując części. Requiem