najmniej dwóch powodów, dla których Lex Romanorum była zdaniem króla mniej znana i budziła więcej wątpliwości niż Lex Langobardorum. Po pierwsze, prawo Longobardów istniało w postaci pisemnych kodyfikacji o urzędowym charakterze, podczas gdy oficjalnej i szeroko rozpowszechnionej kompilacji prawa rzymskiego w longobardzkiej Italii nie było. W razie wątpliwości co do prawa Longobardów skryba mógł sięgnąć do jakiejś kopii edyktów, ale gdy szło o prawo Rzymian, można było tylko "zapytać innych", czyli sięgnąć do ustnej tradycji. Lex Romanorum nabrała cech prawa zwyczajowego, co zresztą pozwalało mimo braku legislacji dostosowywać się do zmian społecznych. Po drugie, zarówno w czasach Rotariego jak i Liutpranda