prawdzie nabiera sensu. Kościół epoki Jana Pawła II będzie dużo mówił o wewnętrznym imperatywie uczenia się odpowiedzialnego korzystania z wolności. Nawiasem mówiąc, wcale nie jest to sprzeczne z korzeniami myśli liberalnej. Jej prekursorzy, wymieńmy choćby Grocjusza, Locke'a czy Smitha, zawsze podkreślali, że życie społeczne ufundowane jest na odkrywanej przez rozum prawdzie absolutnej, na wartościach moralnych. Pierwszą rzeczą jest posiadać wolność, ale potem powstaje problem, jak jej użyć: dobrze czy źle, sensownie czy bezsensownie. I uchylanie się od tego problemu - co jest typowe w teorii i praktyce społecznej naszych czasów - jest nie tylko niemądre, ale i niebezpieczne. Jak słusznie pisał w XIX wieku