o wygląd zewnętrzny i wzrasta w pychę, im kto brzydszy cieleśnie, tym haniebniejsze ma obyczaje, a w miarę posuwania się w latach rozwijają się wady, oziębia się wiara, niknie skromność, osłabia się męstwo, sprawiedliwość i cnota stają się pustym dźwiękiem, a z prawdziwego szlachectwa zostaje raczej blask pozornej świetności niż prawość" (przekł. M. Cytowskiej).<br>A więc epoki mają swoje pory życia - autorowi przyszło żyć, gdy czasy się zestarzały. Czy chodzi o szesnaste stulecie? Można to rozumieć nieco inaczej: świat się zestarzał, "dzisiejsze czasy" - to starość; młodością świata była aurea aetas, mityczny Wiek Złoty, gdy nie było własności, handlu, wojen, praw przez