dla zachodniej Europy, która widziała w tym ruchu odrodzenie znanych ze średniowiecza herezji. Radykalna rozprawa z nimi miała na stałe gwarantować utrzymanie się wyznaniowej jedności Francji, Niemiec czy Niderlandów. Natomiast zarówno Polska, jak Litwa, owej jednolitości nigdy właściwie nie zaznały. Oba te państwa były zamieszkane nie tylko przez licznych wyznawców prawosławia, ale i przez zwolenników judaizmu czy nawet islamu (Tatarzy, osiadli w Wielkim Księstwie). Stąd też pojawienie się - obok innych konfesji nie uznających zwierzchnictwa Rzymu - także luteranów, nieco później kalwinistów, braci czeskich i polskich nie było wstrząsem dla mieszkańców rozległego państwa, które po unii lubelskiej zyskało nazwę Rzeczypospolitej. Od wielu pokoleń