kierunku działania siły pobudzającej, wykonuje ruchy drgające, które można podzielić na:<br>A. Drgania podłużne pręta, gdy pobudzenie następuje za pomocą siły działającej wzdłuż osi pręta. W tym przypadku można założyć, że ruchy poszczególnych punktów pręta są symetryczne względem osi podłużnej oraz, że nie ma ruchów skręcających. Równanie fali dźwiękowej w pręcie ma wtedy postać &lt;gap&gt;<br>Równanie (4.3) umożliwia określenie częstotliwości podłużnych drgań własnych, co ma znaczenie przy wstępnym określaniu związków pomiędzy stanami elementarnych źródeł dźwięku, którymi są elementy obiektów w kształcie pręta. Częstotliwość drgań własnych wyraża się zależnością &lt;gap&gt; gdzie &lt;gap&gt; długość pręta, m, E - moduł sprężystości Younga, &lt;gap&gt; gęstość ośrodka, &lt;gap&gt;<br>B. Drgania poprzeczne