przez tych spośród tradycjonalistów, którzy bardziej byli<br>przywiązani do swoich poglądów niż do Magisterium Kościoła. Z czasem<br>zaowocowało to bolesnym rozdarciem jedności - schizmą abpa Lefebvre'a.<br>Zarazem jednak konkretyzacja antropologicznej świadomości Kościoła, do<br>której zawsze przecież należała prawda o człowieku-obrazie Bożym, a więc o jego rozumności i wolności, dostarczyła mu<br>precyzyjnego oręża w polemice z liberalizmem. Dotąd bowiem obrona<br>prawdy niekiedy oznaczała opowiedzenie się przeciw wolności i Kościół w<br>XIX wieku uwiązł w sidłach tej antynomii (że przypomnę cytat z<br>wieszcza: "Polsko! Twa zguba w Rzymie!"). Ułatwiało to niezmiernie<br>zadanie przeciwnikom Kościoła w prezentowaniu go jako niechętnej wolności autorytarnej instytucji. Stąd