różniła się nieco od polityki Roosevelta, raczej w stylu niż w meritum. W dziedzinie polityki zagranicznej starał się współdziałać z Kongresem częściej niż zwykł to czynić Roosevelt. Zewnętrznie był mniej wojowniczy od Roosevelta. Częściej sięgał do instrumentów prawnych w obronie interesów amerykańskich, a także do środków finansowych (dyplomacja dolara).<br>Okres prezydentury Tafta nazywany jest często okresem dyplomacji dolarowej. Jak stwierdza historyk amerykański, Julius W. Pratt, określenie to ma podwójne znaczenie. Z jednej strony chodziło tu o wykorzystanie dyplomacji w celu stworzenia kapitałowi amerykańskiemu dogodnych warunków eksploatacji bogactw innych krajów. Z drugiej zaś - o wykorzystywanie obecności kapitału amerykańskiego za granicą dla realizacji