to były wszystkie polskie arystokratki, jakie witała u siebie spragniona zabaw i lubiąca błyszczeć wielka księżna Aleksandra, której szwagier car polecił zjednać polskie damy z arystokracji i był zdania, że same nawet będą się "napraszać" na przyjęcia. Tymczasem to owe damy przyszło, bezskutecznie zresztą, zjednywać. Nie pomogła w tym nawet próba pośrednictwa arcybiskupa Felińskiego, do którego zwrócono się w Belwederze, by ułatwił wielkiej księżnej kontakt z polskimi damami, aranżując spotkania z okazji wizyty księżnej w prowadzonych przez nie przytułkach. Arcybiskup zwrócił wówczas Aleksandrze uwagę, że damy te ubierają się na czarno i że jeśliby to było uważane "za manifestację nieżyczliwą", to