rzec, okres humanistycznej ekspansji nie zamyka dziejów humanizmu w uczelni krakowskiej. W pierwszej połowie XVI w. humanizm nie dominuje i nie zwycięża, ale zajmuje dość poczesne miejsce. Jeśli za akt deklaracji humanistycznej uznać sam temat, nazwisko autora klasycznego jako przedmiotu rozważań i komentarzy, to ilość zajęć humanistycznych można określić nawet procentowo: w pierwszych czterdziestu latach humaniora stanowiły 20% wszystkich zajęć, zaś w latach po 1540 ­ ok. 30%. Trudno odtworzyć tu sposób komentowania autorów - należy jednak z pewnym uproszczeniem przyjąć, że proporcje tematów są odbiciem proporcji estetycznych i ideowych przekonań wykładowców, a zarazem obrazem możliwości wyboru, jakiego dokonać mógł młody słuchacz Akademii