rozdzielone organicznymi stawami (Pragnellia); pewne karbońskie tabulaty syringoporidy miały natomiast ścianę rozdzieloną na pojedyncze wapienne igły. Nie sposób jednak udowodnić tych podejrzeń, bowiem z późnego paleozoiku i wczesnego mezozoiku nie są znane żadne szczątki oktokorali.<br><br>&lt;tit&gt;Szkarłupnie łodygowe&lt;/&gt;<br><br>W środowiskach obrzeżających paleozoiczne rafy szczególne znaczenie miały osiadłe szkarłupnie. Ich udział w produktywności był tak duży, że wiele formacji skalnych utworzonych jest głównie z rozsypanych szkieletów cystoidów i liliowców. Wyrazem przystosowania do osiadłego trybu życia i filtracji jest pięciopromienna symetria ich aparatu czułkowego. Jej zaczątki <br>&lt;page nr=153&gt;<br>uwidoczniły się już we wczesnym kambrze, kiedy szkarłupnie bytowały jeszcze <br>w środowiskach odległych od raf. Dlatego o ich