obydwie morfologie tego systemu.<br>Przyjrzyjmy się teraz rys. 8 i prześledźmy zmiany zachodzące w strukturze dzieła sztuki. <br>C jest płaszczyzną kontrolną, a X jednorazowym zachowaniem się lub stanem przestrzeni dla dynamiki systemu dzieła sztuki. Proste a i b oznaczają faktory określające sparametryzowaną funkcję dla X. M jest płaszczyzną załamania, której projekcja na płaszczyznę C obrazuje katastrofę wierzchołkową. Wykres na płaszczyźnie C określony jest zestawem bifurkacji, czyli progów, które wyznaczają zmianę jakościową systemu dla danych zmiennych a i b w stosunku do X. Krzywa załamania jest łagodna, a krzywa zestawu bifurkacji posiada ostry wierzchołek, utworzony przez linie sierpowe, które tworzą główne progi