pierwsza rewolucja socjalna - pisał Lelewel - która się otwarcie objawia na horyzoncie polskim. Od tego czasu niepodobna, aby jaka inna ze wstecznymi wyobrażeniami nastąpić mogła". W istocie była ona dziełem rewolucyjnych demokratów, sprawę narodową łączyła ze sprawą społeczną - nie <br>już w teoretycznym programie, ale w czynie zbrojnym. Podziwiał też Engels "niemal proletariacką odwagę" powstańców krakowskich, podczas gdy Marks określał tę rewolucję jako antyfeudalną i stwierdzał, że dała ona "chwalebny przykład" całej Europie.<br>Cel Dembowskiego - wykorzenienie ucisku klasowego szlachty opartego na rządach zaborczych - nie został osiągnięty. Powstańcy nie zdołali i nie umieli pociągnąć za sobą chłopów galicyjskich. Ruch ograniczony do krakowskiego zakątka pozostał