Dopuszczano możliwość, że będzie donosił ze względu na obywatelską odpowiedzialność za socjalistyczny porządek. Tajny współpracownik nie mógł być członkiem PZPR (w wyjątkowych sytuacjach zgodę na werbunek partyjnego musiał wyrazić właściwy terytorialnie I sekretarz KW PZPR). Instruowano, by w rozmowie kandydat sam zaproponował gotowość udzielenia pomocy. Gdyby nie wyraził, należało złożyć propozycję współpracy. Gdyby odmówił, przeanalizować przyczyny odmowy i ewentualne błędy popełnione w przygotowaniu i przeprowadzeniu. Podkreślano, jak ważne są predyspozycje osobiste funkcjonariusza i że powinien on budzić zaufanie u tajnego współpracownika i wpływać korzystnie na jego pracę.<br><br>Każdy oficer zobowiązany był do stałej kontroli współpracownika (poprzez innych TW lub np. podsłuch