13 oraz odbitka), a w następnym miesiącu wersję niemiecką (Praenumerations-Anzeige meines Wörterbuch der Polnischen Sprache). W prospektach Linde wymienił dwadzieścia cztery osoby, które miały się trudnić zbieraniem przedpłat na jego dzieło w różnych regionach dawnej Rzeczypospolitej oraz w Lipsku i Wiedniu. Bilety subskrypcyjne posyłał także ludziom nie wymienionym w prospektach, np. Czackiemu, Kołłątajowi i Czartoryskiemu. Zgromadzone jeszcze w Wiedniu pieniądze na druk słownika Ossoliński starał się zabezpieczyć przed zmarnotrawieniem. Wierzył Lindemu, ale zdawał sobie sprawę, że druk potrwa około ośmiu lat i mogą zaistnieć różne okoliczności uniemożliwiające dokończenie dzieła. Zamierzał Stanisława Małachowskiego uczynić dysponentem tych funduszów. Do maja 1806 r