jednoczesnego posiadania dwóch zupełnie różnych rodzajów odwagi cywilnej: jednego, silnie skrępowanego rozsądkiem i poczuciem odpowiedzialności, na użytek publiczny, i drugiego, wysławiającego się swobodniej ale wyłącznie wprost do ucha władcy. "Wprowadzenie" do książki zbiera skwapliwie każdy strzępek materiału dowodowego dla udowodnienia tezy, że tak naprawdę, to Jewtuszenko tylko z pozoru świetnie prosperował, wydawał książki w milionowych nakładach, co chwilę wyjeżdżał na Zachód, a w przerwach między tymi zajęciami odbierał nagrody państwowe z rąk Chruszczowa, Breżniewa, Andropowa i Czernienki. Pod tymi łudzącymi pozorami kryła się zupełnie inna prawda: prawda o Jewtuszence-bezprzykładnym śmiałku, którego brawura osiągała stopień ryzyka wręcz samobójczy.<br> Todd sporządza nawet