tkwienia w czystej abstrakcji, a po<br>drugie, oderwany i ostatecznie uwolniony od dogmatyzmu<br>abstrakcjonistów, od dławiącego tabu antynatury.<br><br>1959&lt;/&gt;<br><br><br><br><br><br><br>&lt;div&gt;&lt;tit&gt;Abstrakcja - za i przeciw1&lt;/&gt;<br><br>&lt;q&gt;Czemu purytanizm nawet w religii jest herezją?&lt;/&gt;<br>Norwid<br><br>&lt;tit&gt;Po pięćdziesięciu latach&lt;/&gt;<br><br> Piet Mondrian, purytanin i kalwin z urodzenia, najkonsekwentniejszy z<br>konsekwentnych asceta malarstwa, uznał, że tylko linie proste są w<br>sztuce dopuszczalne, bo każda linia krzywa grozi tym, że sugeruje formę<br>zapożyczoną z natury; równolegle Malewicz ze swoim kwadratem czarnym na<br>białym tle, Strzemiński z formułami matematycznymi kompozycji i<br>unizmem, Kandinsky z ekspresjonizmem plam kolorowych głosili już<br>pięćdziesiąt lat temu, że nastała nowa era sztuki, całkowicie i<br>ostatecznie