mnie ukrytymi za litym murem sadami i ogrodami, które - wierzyłem w to niezachwianie - kiedyś się przede mną otworzą i wkroczę - pokonawszy zaklęciem wiodącą tam furtkę - w ich niepokalaną zieleń, i otoczy mnie senny czar sprzyjający cudom i dziwom, i - któż wie - może odpłynę stamtąd na latającym dywanie lub na smoku, prosząc swoje dobre duchy, aby prowadziły mnie na zachód.<br>&lt;tit&gt;Cud w Esfahanie&lt;/&gt;<br>Wieczór wtapiał się w noc: z wolna rozmazywały się, zacierały kontury dworku i oficyn naszej piętnastki na przedmieściu Esfahanu i cień wchłaniał wyniosłe drzewa morwowe owocujące jedne białymi, drugie granatowymi jagodami, wyżej mrok zapadał jakby szybciej, tylko rozłożyste krzewy