François Harela. Przede wszystkim - nie zadbał właściwie o widowiskową stronę dzieła, które kierował do stawiającego pod tym względem wysokie wymagania teatru francuskiego. A nie był to przecież napisany naprędce i zarzucony drobiazg, ani chwilowa fantazja - lecz pełny, 5-aktowy dramat, o którego wystawienie zabiegał przez kilka miesięcy, przy uruchomieniu łańcucha protekcji.<br>W liście do swego brata Franciszka zanotował informację, która stała się podwaliną dla późniejszych interpretacji dramatu: "piszę po francusku dla opędzenia potrzeb". Historykom literatury pozwoliło to traktować Konfederatów barskich jako utwór mało ważny, co minimalizuje także znaczenie przykrego faktu odrzucenia sztuki przez Harela. Ale lekceważący ton, przybrany przez Mickiewicza, różne