arabskich, gdzie religia mahometańska nie pozwalała na picie tego napoju, ale których mędrcy zwracali uwagę na jego niezwykłe walory terapeutyczne. To, że postępował tak Majmonides, osobisty lekarz wielkiego Saladyna, łatwiej zrozumieć, bo był on Żydem z pobliskiej Kordoby, ale podobnie zachowywał się o wiek wcześniej (początek II tysiąclecia) głośny Awicenna, prowadzący szpital w Bagdadzie, w którym wbrew swojej religii kazał podawać chorym wino jako lekarstwo. Był filozofem, znał grekę i od Greków nauczył się zasady praktycznej "innych leków używaj tylko wtedy, kiedy nie ma wina", wraz z żydowsko-arabską "Szkołą z Salerno", jak nazywa tę grupę lekarzy wspomniany już Guido Montaldo