szamotaniną. Pierwszy: że edukacja seksualna to nowoczesny sposób kształcenia dzieci w sprawach zdrowia, biologii, świadomości, czym jest ich własne ciało. I drugi: że wprowadzając ten przedmiot z dbałością o kulturę przekazu, o moralną wrażliwość dzieci czy nawet przekonania religijne, wyeliminuje się niebezpieczeństwa tej edukacji. Wydaje się, że oba te, skądinąd prymitywne, fortele spotkały się u wielu ludzi w naszym kraju - być może nawet w głębi duszy przeciwników edukacji seksualnej w szkole - z pozytywnym przyjęciem; że przyniosły ulgę zatroskanym rodzicom i zdezorientowanym wychowawcom. Przypomnijmy w tym miejscu, że przedmiot zwany edukacją seksualną w Stanach Zjednoczonych został wprowadzony już 30 lat temu. Żeby