stłukła, bo Zgarb ją oszwabił.<br><br>Jako tu się spodziewać, że z mrocznego lasu,<br>W którym zbrojna w pancerze buszowała fauna,<br>Gospodarz, co się w pole zagalopował z pługiem,<br>Ksiądz na wieży dalekiej z nietoperzem w zwadzie,<br>Potajemny Żydzina w młynarzowym sadzie.<br>Nawet strachy na wróble padały jak długie.<br><br>Strzykwą śliny pryskały znieważone grusze,<br>Nioskom jaja - jak w Boschu - gruchnęły spod skrzydeł,<br>W izbie z miotłą tańcował okulały zydel,<br>&lt;orig&gt;Wniebowbiegły&lt;/&gt; pierzyny w gęsiej zawierusze.<br><br>Tam gdzie koza się pasła - teraz stała groza,<br>Skamieniały twarogi na oscypki trwogi,<br>Poszły owce w manowce, rozdroża w rozłogi,<br>&lt;orig&gt;Senniały&lt;/&gt; &lt;orig&gt;długorzęse&lt;/&gt; krowy na powrozach.<br><br>Tylko chłopiec zamarły